Armand

Armand Amar (Jeruzalem, 1953) is een Franse componist. Zijn moeder is Israëlische en zijn vader een Joodse Marokkaan met Frans paspoort. Zijn werken zijn vaak gericht op oosterse muziek en is hij auteur van meerdere balletten en soundtracks. Ook heeft hij samengewerkt met Costa-Gavras. Met de Franse componist Alain Weber en Peter Gabriel richtte hij in 1994 een eigen muziekuitgeverij op. Amar is vier keer genomineerd voor de Franse filmprijs César. In 2010 ontving hij de prijs voor beste componist voor de muziek in “The concert” van Radu Mihăileanu.

Armand Traoré is een Franse voetballer die bij voorkeur in de verdediging speelt. Hij verruilde in augustus 2011 Arsenal voor Queens Park Rangers.

Armand-Emmanuel Sophie Septemanie du Plessis, hertog van Richelieu (Russisch: Арман Эммануэль София-Септимани де Виньеро дю Плесси, граф де Шинон, 5-й герцог Ришельё) (Parijs, 25 september 1766 - aldaar, 17 mei 1822) was een Frans staatsman. Hij was militair, politicus en meerdere keren premier van Frankrijk.

Armand, artiestennaam van Herman George van Loenhout (Eindhoven, 10 april 1946 – aldaar, 19 november 2015), was een Nederlandse protestzanger. Met het nummer Ben ik te min? stond hij in 1967 14 weken in de Top 40 en brak hij door als artiest. Armand maakte deel uit van de hippiegeneratie en stond bekend als fervent gebruiker van cannabis. Zijn albums bevatten maatschappijkritische teksten, veelal geïnspireerd door de hippie-ideologie.

Armand Nicolas Pien (Gent, 2 januari 1920 – aldaar, 22 september 2003) heeft zijn bekendheid te danken aan het feit dat hij gedurende 37 jaar (1953-1990) weerman was bij de Belgische publieke omroep, de BRT, die later overging in de VRT. Naast weerpraatjes verzorgde hij ook wetenschaps- en amusementsprogramma's en presenteerde hij een populaire quiz.

Armand (1946 -2015) werd in 1967 beroemd dankzij zijn hit 'Ben ik te min' en groeide uit tot Nederlands bekendste hippie, protestzanger en cannabisambassadeur. Maar wie was de mens die schuilging achter dit roodharige sixties-icoon? Ondanks een jeugd waarin het niet meezat kende Armand in de jaren zestig vele successen. De muziek, in de stijl van zijn grote voorbeelden Bob Dylan, Pete Seeger en Woody Guthrie, in combinatie met de scherpe, observerende, poëtische en maatschappijkritische teksten in zijn moerstaal, maakte van hem een unieke en authentieke artiest. Hij speelde overal in Nederland en België, verzorgde het voorprogramma van The Rolling Stones en tourde met The Troggs. Maar de invloed van geld, roem en drugs betekende destijds ook bijna zijn ondergang. Vanaf de jaren zeventig verdween hij voor het grote publiek uit beeld. Toch bleef hij nummers schrijven en optreden, ook toen cocaïne en onzekerheden zijn leven domineerden. Zijn carrière kende pieken en dalen; volharding resulteerde uiteindelijk in een cultstatus. In Armand. En nou ik vertelt Marcel Groenewegen het verhaal van een artiest en zijn oeuvre, maar vooral dat van een man en zijn turbulente leven.